ANTİK YUNAN’DA KEHANETİN ÖNEMİ.
Bir gün Delphi kahini Sokrates’e dünyadaki en bilge kişi olduğunu söyler. Sokrates ise buna inanmaz ve yıllarca dünyayı gezip döndükten sonra kahine gelip şöyle der; “Evet haklıymışsın, ben dünyadaki en bilge insanım, çünkü bildiğim tek şey hiçbirşey bilmediğim ve bunu bilen tek kişi benim” Kahinler M.Ö 700 ile M.S 300 yılları arasında antik Yunanistan’da en parlak dönemlerini yaşadılar. Bir bilginin dediği gibi, o ülkenin engebeli dağları boyunca mabetler gizli tutuluyordu, “Tanrının dudaklarından konuşan çılgın kadınlar” Krallar ve filozofların, cevaplanamaz sorularına yanıt bulmak için bu tapınaklarda transa geçiyorlardı… Bu dönem kahinlere genel olarak “Orakl” deniyordu. Antik dönemde “Orakl” sözcüğü üç anlamı tanımlamaktaydı ; *Birinci anlamda, Tanrıların konuştuğu kişi, *İkinci anlamda, geçerli olan Tapınak veya saygı duyulan Tanrı, *Üçüncü anlamda ise Tanrı tarafından kahin aracılığı ile verilen cevaptı Orakl… Hemen hemen her Tapınakta bir Kahin olması Antik dönemin tüm anlatılarına konu olmuştur,hikayeler dışında,yüzyıllar boyu anlatılan bu hikayelerin sanata yansıması da küçümsenmeyecek kadar önemlidir.
*Fransız ressam Eugene Delacroix de, Fransız Parlamentosu Palais Bourbon’un kütüphane tavanını dekore etmek için 1838’de görevlendirilir ve 1844 yılında tamamladığı “Chambre des Députés” projesinde en önemli resim detaylarından biri eski Sparta hükümdarı Lycurgus’un Sparta için tasarladığı yasalarla ilgili olarak “Delphi Kahini” ne danıştığı sahnedir… Burada dönemin sanat eleştirmenleri; “İlahi olanın varlığını, insanın karar mekanizmasında söz sahibi kılmanın önemi” diye yorumlamıştır.
Sanat Atlası
Sedef DİNKÇİ
