Doktor Vuslat ve Çomar
Kararlarını uygulayan ve hayat mücadelesini kendi isteği ile zorlaştıran Çomarın sahibi Dr. Vuslat’ın İstanbul sokak yaşamını ve benim de içinde bulunduğum zaman dilimini aktarmaya çalışacağım.
Yıl 1993 Kasım ayı ortaları rüzgarlı ve soğuk bir gündü. Hafta içinde geç saatlere kadar çalıştığım için, cuma günleri biraz erken işimiz biterdi. Haftanın yorgunluğunu biraz olsun atmak ve görüşüp sohbet etmek amacıyla birkaç arkadaş Beyoğlu İstiklal Caddesi’nde ki Küçük Sahnede oyun izlemeye giderdik.
O akşam üstü yanıma hırpani sacı başı birbirine karışmış sokakta yaşayan orta yaşlı bir kişi yanaştı, “af edersiniz ben sizden bir çorba parası isteyebilir miyim? “dedi yanındaki golden cinsi köpek dikkatimi çekti köpekte aç mı diye sordum başını eğdi, “o köpek değil Çomar “dedi. O zaman ilk önce can dostun Çomar2ın karnını doyuralım dedim yanımdaki mama ile Çomar’ın karnını doyurdum. Kendisine doğru düzgün bir yemek yedirmeyi önerdiğimde sadece 3 liraya ihtiyacı olduğunu söyledi onu lokantaya almayacaklarını, alırlarsa da benim çok zor durumda kalacağımı belirtti, bende biraz para verdim çok olduğunu söylediğinde Çomar’la karnını birkaç gün doyurmasını istediğimi belirttim. Pırıl pırıl bakan yeşil gözlerinde garip bir hüzün vardı. Oradan ayrıldıktan sonra, bir mağazanın müdürü olan arkadaşıma uğrayıp yaşadığım olayı anlattım. Adının Vuslat, iyi bir aileye mensup ve genel cerahi uzmanı oluğunu söylediğinde çok üzülmüştüm. Neden, niçin, nasıl gibi kelimeleri sormayıp sessiz kalmıştım sebep sonuç ilişkisini birkaç gün düşündükten sonra özgür kalmayı her insanının isteyebileceğini buna rağmen bir insan başarılı bir doktorken sokakta yaşamayı niçin tercih ederdi? Zaman zaman hala aklıma geldikçe düşünürüm. Doktor Vuslat kariyerinden ve yaşam standardından vaz geçmiş ama can dostu bebekliğinden beri büyüttüğü Çomar’ını kimselere bırakmamıştı. Yaklaşık iki yıl hemen hemen her hafta sonu istiklal caddesine uğrayarak Çomar’a mama götürme bahanesi ile kendisi ile iletişim kurdum. Amerika’ da doğup büyümüş annesinin Türk, babasının ise İran asıllı bir bilim insanını olduğunu öğrendiğimde çok şaşırmıştım. Neden böyle bir hayat tercih ettiğini sorduğumda çok uzun hikaye demişti.
Doktor Vuslat nerdeyse semtin simgesi haline gelmiş sokak hayvanlarının özellikle köpeklerin Taksim ve Beyoğlu civarında daha konforlu yaşamaları için hayvan seven esnafı Çomar vasıtası ile keşfetmiş, dört yıllık taksim ve civarındaki hayat macerasında son iki yılını sokak canları için farkındalık yaratmak ve esnafın katkıda bulunmasını sağlamak için çalışmıştı. Köpekler Doktor Vuslat sayesinde esnaftan toplanan kaynaklarla tedavileri yapılmış ve karınları doymuştu. Taksim ve civarındaki tüm yemek satan esnaf ayrıca satılmamış kalmış yemekleri muhtarlar vasıtası ile yaşlı, engelli ve zor durumda olup geliri az olan çevredeki sakinlere göndermeye başlamışlardı. Bu düzen kurulduktan sonra epey süre uygulamada kaldığını biliyorum. Hala Taksimdeki sokak canları yerleşik esnafın da sahiplenmesiyle her zaman insan dostu olarak yaşamlarını sürdürüyorlar. Doktor Vuslat da yerleşik hayatına başlamış son beş ayını bir çatı altında geçirmişti.
1996 Aralık ayı, zor geçmiş iş seyahatinden yeni dönmüştüm gece yarısı telefon sesiyle uyandım. Doktor Vuslat telefonun ucunda karısının ve iki çocuğunun onu bulduğunu artık son zamanlarda bahsettiği gibi normal hayata dönmek istediğini söylüyordu. Onu tam iki yıl Hindistan ‘da aramışlar, tesadüfen kuzeni ile karşılaşması ailesinin onu bulmasına sebep olmuştu. Aniden hayatıma girmişti gitmesi de çok ani olmuştu. Engin felsefe bilgisiyle, hayata bakış açışı ve zarafetiyle yaşamıma olumlu katkısı olmuştu, sokakta yaşamasına rağmen saygın bir insandı. Birçok insan sokakta yaşamak zorunda olan insanları görmezden gelir, içlerinde türlü meziyetleri olan müstesna insanları artık fark etmeliyiz, dikkatli gözleyip ön yargı ile davranılmasa belki de birçoğunun normal hayatlarına dönmelerine katkıda bulunabiliriz..
Bir insanın özgürce yaşayabilmesi için bazen alıp başını gitmesinin yanı sıra yalnız ve zor bir hayatı tercih etmesi hangi sebep olursa olsun sıkıntılı bir durum. Doktor Vuslat zaten insanın kendi içinde yap yalnız oluşunu Çomar’la desteklemiş ve hayatta kalmayı başarmıştı.
Evcil hayvanlar insanın yanındaki gerçek dostlarıdır. Satın almayıp sahiplenmeliyiz.
Mahinur KULEYİN
Not: Fotoğraf temsilidir.
