KOCABAŞ

Cüssesi büyük, yüreği geniş, sakin ve dost sokak köpeği Kocabaş.

Kocabaş’la yürüyüş yolumun üzerinde yaşamasına rağmen hiç karşılaşmamıştım. 2010 yılı Ocak 20’si  akşam  geç bir saatte telefonuma Körfez Hayvan severlerden mesaj geldi. Alt yol da bir köpeğe araba çaptığını, yolun ortasında yattığını ve çok büyük olduğu için kimsenin yaklaşamadığını bildirdiler. On beş dakika sonra yanına gittiğimde sağ ön bacağının kırıldığını ayağa kalkmaya çabaladığından insanlar korkmuş ve yanına yanaşamamışlardı. Arabadaki ilk yardım çantasından gazlı bezle yanına oturdum, boyun kısmını severek ağzını gazlı bezle bağladım ve sakinleşmesi için ağzının kenarından su içirdim. Arabanın bagajında sokak hayvanları için acil durumda kullandığımız çarşafın üstüne aldık ve doğruca Haydarpaşa Veteriner Sağlık Teknik Lisesinde Öğretmen Veteriner Hekim Abdullah Güneş  Hoca’ya  ulaştırdık.  Ameliyat sonrası bir ay süre Hayvan Hastanesinde gözetim altında tutulduktan sonra Yarımca piknik alanına bıraktık.

Kocabaş bu kötü tecrübeden sonra iki hayvan sever tarafından düzenli beslenme ile çabuk toparladı. Önceki yürüyüşlerimde hiç piknik alanından geçmezken Kocabaş’ı görmek için parkurumu değiştirmiştim her sabah koşarak karşılar önüme yatıp karnını okşatırdı. Liderlik vasfı olan diğer köpekleri yöneten, piknik alanı temizlik görevlisine eşlik eden ve çocukları çok seven bir köpekti. Yaz geldiğinde her Pazartesi sabahları bir gün önceki piknik yapanların bıraktığı kalıp sabunu ağzına alıp beni ite ite hortumun yanına götürüp kendini yıkatır, sonrası silkelenmelerinden ıslanarak sırılsıklam eve dönerdim. Eylül ayında yıkanmaktan vaz geçerdi.

2015 yılı Eylül ayı öğle saatlerinde yürüyüşe çıkmıştım, Kocabaş piknik alanında beton zemin üzerinde kendinden geçmiş vaziyette buldum. Derhal Körfez Belediyesi sokak hayvanları taşıma aracı ile irtibata geçtim. Ancak Pazartesi günü alabileceklerini söylediler. Bir türlü arabaya bindirememişlerdi yanlarına vardığımda çok korkmuş ve ağlayarak havlıyordu, beni görünce tasma takmama müsaade etti ve arabaya bindi. Yaklaşık 1 ay sonra akciğerlerindeki enfeksiyonun geçtiğini bildirdiler. Üzülmemesi için köpek dilinden iyi anlayan arkadaşım Melek ile barınağa gittik. İyileşen bir başka köpekle birlikte teslim aldık, arka koltukta arka camdan dışarı baka baka Kandıra dan Yarımca’ya kadar eğlenceli ve unutulmaz bir yolculuk geçirmiştik. Barınakta beni gördüğündeki sevincini, sarılmasını ve önüme yatıp karnını okşatmasını hiç unutamıyorum.

Ben Kocabaş’ı tanıdığımda sekiz yaşında olduğu söylenmişti. Piknik alanının uysal, çocuk dostu onu çok seven emekli  piknik alanı müdavimlerinin gözetiminde aç kalmadan hayatını sürdürmüş,  sokak hayatının zorluklarına rağmen yaşamını mutlu geçirmişti.

Sokak da yaşayan tüm şehir hayvanlarının en büyük ihtiyacı önce yaşam haklarına saygı, karşılıksız sevgi, sonra bir tas su bir kap mamadır.  Mama veremiyorsanız bile bir tas suyu eksik etmemeniz dileğiyle.

Mahinur KULEYİN