GYGES’İN YÜZÜĞÜ…

Platon’un devlet kitabında anlattığı bir efsaneye göre; Kraliyet çobanlarından olan Gyges bir gün hayvanları otlattığı çayırda uyurken sarsılarak uyanır. Uyandığında hayvanlarının yakınında büyük bir yarık olduğunu görür ve merakla o tarafa doğru yönelir. Sarsıntıyla oluşan yarıktan içeri girince karşısına tunçtan yapılmış dev bir at heykeli ile karşılaşır, üstü açık olan at heykelinin içinde bir iskelet vardır. Gyges merakla iskeleti incelerken, parmağında bir yüzük olduğunu fark eder ve alır. Yarıktan çıkan Gyges hayvanları da alır ve Saraya döner… Krallığın her zaman Çobanları toplayıp hesapları gördüğü mecliste Gyges, sıkıntıdan yeni bulduğu yüzükle ilgilenir, parmağında çevirdiği yüzüğün taşı ters yöne bakınca Gyges birden ortadan kaybolur, görünmez olmuştur. Gyges birden yüzüğün tılsımını fark eder, işin güzel tarafı; tekrar yüzükle oynayınca yeniden görünür hale gelir…. Gyges, artık tılsımlı bir yüzüğe sahiptir, güç ona geçmiştir bir kere… Gyges bunu kendince; kendine iyi şartlar edinmek için kullanır ve gizlice saraya girip çıkarak önce Kraliçe’yi baştan çıkarır, sonra da onun yardımıyla Kralı öldürüp yerine geçer… Gyges’in yüzüğü gibi kişiyi görünmez yapan iki yüzüğümüz olsa ve birini doğru adamın, diğerini de yanlış adamın parmaklarına taksak ne olurdu” diye soruyor Platon… Ve şöyle devam ediyor: “Bunlar her istediklerini korkmadan alacak, istedikleriyle düşüp kalkacak, canları kimi isterse onu öldüreceklerdir.” Ardından da şu soruyu sorar; “Eğer böyle bir yüzüğe sahip olsaydık, ahlaklı kalmaya devam edebilir miydik?” Şimdi tekrar “Devlet” e dönelim… “Çoban zengin ve güçlü olmuştur olmasına ama bundan hiçbir fayda sağlamamıştır. Kral da olsa mutlu olamamıştır. Çünkü adalet, değerler sisteminin temelinde yer alır. Ancak adil insan mutlu olabilir. Adaletsiz bir davranış, her durumda vicdani mekanizmayı harekete geçirecek ve mutluluğu engelleyecektir. Güçlü ve zengin olunsa da mutlu olunamayacaktır. Yani çoban aslında zarardadır. Onu görünmezlik yüzüğü bile mutlu edemez” diyor Platon… *Bu durumda insanlar kötülük yapmadığı sürece “iyi” sıfatı kazanıyor. Adalet gerçekten de hem devletin hem de insanın kişisel mutluluğunun temeli…

*Platon – “Devlet…” *Chirstian Friederich Hebbel- “Gyges ve Yüzüğü…”

*Resim Temsili…

SEDEF DİNKÇİ…