ESKİ RAMAZANLAR AMA HALA ESKİMEYEN ANILAR
— Sene 1958… Aylardan RAMAZAN…Sümer(SEKA) ilkokulu…Huriye SAYIN öğretmen ve karla kaplı bir İzmit…
— Babamın dediğine göre, çok eskiden RAMAZAN ayı çok sıcak günlere denk gelirmiş,,, babam, amcalarım ve dedem tarladan dönerlerken sık sık öküzleri durdurur, ağaç gölgelerinde oturur, dinlenir, bazen de başlarını buz gibi akan pınarların altına sokar, bayılmadan evlerine ulaşır, iftar açmak için sabırla ezanı beklerlermiş…
— Babam yaşadığı o günleri hatırladıkça sık sık bize döner ve ” Bu havada oruç tutmak Dünyanın en kolay işi ” falan derdi…Biz çocuklar da ” Madem çok kolay, bizde tutalım anneciğim ” diye yalvar yakar olur, bütün gün başının etini yerdik…
— RAMAZAN ın başında aile meclisi toplanır, hep birlikte karar verirlerdi…Evet bu karara göre, biz tıfıllar RAMAZAN ın başında, ortasında ve sonunda olmak üzere toplam 3 gün oruç tutabilirdik,,, belki dayanamayız diye yarım gün için niyetlenir, eğer kendimizi iyi hissedersek bazen iftara kadar da tutabilirdik…
— Ancak, yapılan tüm bu plan ve projeler bana asla sökmez, hiç ama hiç uymazdı… Daha ilk sahurda kıymalı, soğanlı, karabiberli veya peynirli, maydanozlu, kırmızı pul biberli olarak içleri doldurulmuş dolmalık pidelerin, çırpılmış yumurtaya batırılarak kızartılması ile oluşan o çıldırtıcı cazip koku, beni benden alırdı…Gün boyu anneme ” Bak nasıl dayanıyorum, bak nasıl güçlüyüm, bak ben artık çok büyüdüm ” falan diyerek kafa ütüler,,, bu Süpermen in ne denli dayanıklı biri olduğunun babama empoze edilmesi için durmaksızın yalvarırdım…
Ancak, kazın ayağı öyle olmazdı tabi…
Önce, ne kadar lezzetli olursa olsun, en fazla bir parça dolmalık yer,,, daha sonra da mahmur gözlerle babamın ilave olarak yediği tas kebabını, pilavı, salatayı, üzüm hoşafını ve revaniyi seyreder,,, şişmiş karnımla zor da olsa uykuya dalardım…
— Ertesi gün lapa lapa kar yağışı altında, çantamın üstüne oturup kaya kaya gittiğim okul yolu, okulda yapılan kartopu savaşları, geriye dönüşte askeri hastane yokuşunu tırmanış ve aşırı açlıktan bitap düşer,,, annemin dayağını yememek için de iftardan önce orucumu bozar, günaha girerdim…Ha bu arada, ikinci günden sonra, sahurda asla niyetlenmez, eğer dayanabilirsem iftara 5 dakika kala niyetlenir, 5 dakika sonra da okunan ezanla orucumu açar, aklım sıra hiç günaha girmezdim…
— Özetle : O günlerden aklımda kalanlar, 1) Babamın en dayanıklı baba olduğu…2) İftar ve sahurdaki müthiş yemek çeşitliliği…3) Özellikle dolmalık pidelerin nar gibi kızartılması…4) Revani, İrmik, şambaba, tulumba ve güllaç tatlıları…5) Sahura yakın çalınan davullar ve yüksek sesle okunan maniler…6) Sahura kalkınca pencereden baktığımızda lapa lapa yağan karın o unutulmaz görüntüsü…7) Çıtır çıtır yanan odun sobaları ve alevlerin tavanlarda yaptığı danslar vs.vs.
— Şahsen ben o eski ramazanları hiç unutmadım,,,unutmaya da hiç niyetim yok,,, zaten bundan sonra unutmak istesem de unutamam…
Saygı ve sevgiler hepinize…
Hüsnü Sezai BALCI
NOT:
Simit Dolması Nedir Nasıl Yapılır?
Simit dolması, İzmit’teki ekmek fırınlarında simit biçiminde yapılan bir pide çeşidi. İç harcı ekşimik, peynir ya da kıyma ile yapılabilir. Ekşimik ,peynir veya kıyma, ince kıyım maydanozla karıştırılır. Simit dolmaları belli ölçüde kesilir. Bir kaptaki suya batırıp çıkartılır böylece pide yumuşar. Suyu sıkılarak fazlı suyu alınır. Önceden hazırlanan harç, aynı içli köfte gibi içine konulur ve avuç içiyle bastırılarak kapatılır. Pişirmesi ise size kalmış. Makbul olanı çırpılmış yumurta ve süt karışımına batırılıp kızgın yağda kızartmak olsa da, isteğe göre fırında da kızartılabilir. Biraz soğuduktan sonra servise hazır hale gelir.
