ARES

Merhaba,

Bu yazı ilk buluşmamız, hayatınızda neden vaz geçemezsiniz diye sorarsanız eğer, doğa önceliğim derim. Ne yazık ki ülkemiz hızla ormanlarını kaybediyor olması sebebiyle yaban hayat içindeki hayvan türü sayısı hızla azalmaktadır. Sokaklarda yaşayan, bizimle birlikte hayatı paylaşan can dostlarımız kediler ve köpekler şehir hayatında payına düşeni yaşayıp göçüyorlar. 2 yıl önce hayatıma giren can dostumun son yıllarını sizinle paylaşmak isterim.

ARES

2019 yılı şubat ayının 9.ncu günü yaşadığım en zor günlerden biriydi, iki gün önce kanser olduğumu öğrenmiştim hastalığın yayılımı hakkında bilgi almak için tarama yapılıyordu. 3 gün önce bir köpeğin haberi gelmişti. Bana refakat eden arkadaşım Sema BALCIL ile zor durumda olduğu söylenen bu köpeğe nasıl yardımcı olacağımızı aynı anda gündeme getirip hızlıca verilen adrese doğru yola çıktık. Gölcük’e bağlı Samanlı dağları eteklerinde nerdeyse dağ başına kurulmuş bir köye vardık. Ares’i köyün sonu ormanın başlangıcında olan bir evin arka bahçesinden yara bere içinde ölümü beklerken aldık. Veteriner kliniğinde röntgenleri çekildi, röntgende 200 kadar saçma ve iki tane dom dom kurşunu görünüyordu. Ares birilerinin hedef tahtası olmuştu.  Bu kötülüğü kim yapmıştı. Veteriner Hekim yaşlı bir köpek olduğunu ve çok ömrü olmadığını söyledi.

Ares’i klinikten evde üç kedisi bir köpeği olmasına rağmen Öğretmen arkadaşımız Hatice Ülkü KARATAŞ sahiplendi ve evine götürdü. Ares Hatice arkadaşımız ve sıklıkla ona yardımcı olan Sema arkadaşımızın özenli bakımları, uygulanan fizik tedaviye cevap vermesi ve iyi beslenmesi sonucu yürümeye başladı. Ares son iki yılını hepimiz ile mutlu yaşadı. Arabaya binmekten çok hoşlanıyordu ve komut dinliyordu büyük ihtimalle sonradan sokağa bırakılmıştı. 

Ares 29 Ocak 2021 tarihinde bize veda etti. Bana hastalığım sırasında mücadelesi ile yol gösterici oldu, beni motive etti her gördüğünde bakışları ile sadakatini belli etti, huzur verdi.  

İyi uykular Ares.

Mahinur KULEYİN